Gece derin ve sessiz, şehir uykuya dalmışken, ben ise döne döne uyuyamam. Karanlıkta düşünceler, serbest bırakılmış bir at gibi özgürce koşuyor. Gündüzün koşuşturması, çözülmemiş sorunlar, geleceğin kaygıları, hepsi kafamda iç içe geçiyor. Penceremin dışındaki sokak lambası zayıf bir ışık yayıyor, sanki kalbimin gizlerini gözetliyor. Ne kadar da arzuluyorum, rüyalarımda yorgun kalbimle buluşmayı, ama o uyanıklık inatla beni bu uykusuz gecede hapsederken, rüya diyarının nazik kollarında ne zaman sarılacağımı bilmiyorum.