Etrafınızdaki yüzü solmuş ve sağlığı kötü olan insanlara bir göz atın, aslında hepsinin ortak bir noktası var; o da içsel çatışmalarının fazla olması. Zihninde her gün onlarca küçük insan savaşırken, ruhsal olarak kendini tüketiyorlar. Bunu dört cümleyle özetlemek gerekirse: Sözler henüz çıkmadan, sonuç yüzlerce kez canlandırılmıştır. Beden henüz hareket etmeden, zihin binlerce dağın üzerinden geçmiştir. Eylem henüz tamamlanmadan, sahte acılar süregelmektedir. İş bitmiştir, geçmiş hala zihinde dolaşmaktadır. Anlamanız gereken tek şey, tüm sıkıntılarınız, tüm dertlerinizin kendi kendinize yarattığınızdır. İşle ilgili olsun, duygusal olsun, her zaman doğuya batıya düşünüyorsunuz, geçmişteki olayları bir türlü unutamıyorsunuz, sürekli zihninizde kurcalıyorsunuz, içsel bir karmaşa içindesiniz, sürekli bir düşünceye takılı kalıyorsunuz, bir düşünce ile hapsoluyorsunuz ve ardından uykusuzluk çekiyor, ruh halinizde büyük dalgalanmalar yaşıyorsunuz, enerjiniz düşüyor. İyi bir hayatınız varken, bu yüzden her şeyin mahvolduğunu söyleyebilirsiniz, değil mi?