Bu neslin ne kadar aciz ebeveynleri varsa, o kadar beceriksiz ebeveynleri var, çocuklara suçluluk duygusu aşılayan eğitim vermeyi en çok seviyorlar, yani seni utanmış hissettirmek, ona karşı kötü hissettirmek. Aslında onların yaşadığı zorluklar çoğu zaman kendi seçimleri, çocukların moralini bozmayı çok seviyorlar. Mesela, küçükken fakirdik, evdeki tavuk günde sadece bir yumurta yapıyordu, o yemiyor, sana yediriyordu; daha sonraları biraz rahatladıklarında bile yine yemiyor, sana yediriyordu. Şimdi bana anne sevgisinden bahsetme, anne sevgisi bir şeyler eksikken sadece benim yememi sağlıyorsa bu anne sevgisi değildir. Eksik olmadığında kendisi yemeyip başkalarına yediriyorsa, başka bir şey sunamıyor demektir, sana Ferrari alacak gücü yok, seni yurt dışına okutacak parası yok, ama yine de senden minnet bekliyor, tek yapabildiği suçluluk duygusu aşılayarak seni kötü hissettirmek. Şimdi şartların iyi olduğunda, kendi başına güzel yemeklerin olmasını bekliyor.
Benim her zaman bir görüşüm var, yani mutluluk diye bir şey varsa, eğer biri bunu paylaşıyorsa, iki katına çıkabiliyor. Acı dediğimiz şey de, eğer biri seninle bunu paylaşıyorsa, yarıya inebiliyor. Bu yüzden aileye, sevdiğe, arkadaşa ihtiyacımız var. Bugün seni çok rahatsız eden bir durum var, ama bunu eşine anlatırsan, bu konuyu konuştuğunda, sıkıntıların, acıların doğrudan en az yarıya iniyor. Aynı şekilde, arkadaşlarınla bir şeyler içip sohbet ettiğinde de öyle, bu cümleyi aklında tut; mutlu olanların mutluluğu, biriyle paylaştıklarında iki katına çıkabilir, acı da biriyle paylaşıldığında yarıya inebilir. Bu yüzden iyi şeylerimiz var, mesela bu şey çok lezzetli, eğer sadece ben yiyorsam, belki 50 puan, 60 puan. Ama eğer sevgilimi, ailemi, arkadaşlarımı da bu lezzetten yararlandırırsam, "vay be, gerçekten çok lezzetli" derlerse, bu his iki katına çıkabilir, ama bunu anlamıyorlar.
Yani biraz iyi ithal meyve, iyi içecekler, iyi atıştırmalıklar alıyorsun, ona bir lokma yedirmek istiyorsun, ben yemem, ben o şeyleri yemem. Ama onlar bunu fark etmiyor, çünkü her gün aynı şeyi yapıyorlar, sürekli suçluluk temelli eğitimle beni sana minnettar etmeye çalışıyorlar, çocuğu zorla yedirmeye çalışıyorlar, gerçekten harikasın, beni zengin ikinci nesil yap, 18 yaşımda Ferrari ile yurt dışına göndermeni istiyorum, yoksa hiç de hoşlanmadığım sınav tekrarına girmemem gerekiyor, yoksa ikinci sınıf üniversiteye girmem gerekiyor. O kadar da harika değilsin, bana niye suçluluk hissettirmeye çalışıyorsun? Gerçekten de ben suçluluk hissetmiyorum. #Gate用户突破3000万##美股代币化##特朗普马斯克分歧#
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Bu neslin ne kadar aciz ebeveynleri varsa, o kadar beceriksiz ebeveynleri var, çocuklara suçluluk duygusu aşılayan eğitim vermeyi en çok seviyorlar, yani seni utanmış hissettirmek, ona karşı kötü hissettirmek. Aslında onların yaşadığı zorluklar çoğu zaman kendi seçimleri, çocukların moralini bozmayı çok seviyorlar. Mesela, küçükken fakirdik, evdeki tavuk günde sadece bir yumurta yapıyordu, o yemiyor, sana yediriyordu; daha sonraları biraz rahatladıklarında bile yine yemiyor, sana yediriyordu. Şimdi bana anne sevgisinden bahsetme, anne sevgisi bir şeyler eksikken sadece benim yememi sağlıyorsa bu anne sevgisi değildir. Eksik olmadığında kendisi yemeyip başkalarına yediriyorsa, başka bir şey sunamıyor demektir, sana Ferrari alacak gücü yok, seni yurt dışına okutacak parası yok, ama yine de senden minnet bekliyor, tek yapabildiği suçluluk duygusu aşılayarak seni kötü hissettirmek. Şimdi şartların iyi olduğunda, kendi başına güzel yemeklerin olmasını bekliyor.
Benim her zaman bir görüşüm var, yani mutluluk diye bir şey varsa, eğer biri bunu paylaşıyorsa, iki katına çıkabiliyor. Acı dediğimiz şey de, eğer biri seninle bunu paylaşıyorsa, yarıya inebiliyor. Bu yüzden aileye, sevdiğe, arkadaşa ihtiyacımız var. Bugün seni çok rahatsız eden bir durum var, ama bunu eşine anlatırsan, bu konuyu konuştuğunda, sıkıntıların, acıların doğrudan en az yarıya iniyor. Aynı şekilde, arkadaşlarınla bir şeyler içip sohbet ettiğinde de öyle, bu cümleyi aklında tut; mutlu olanların mutluluğu, biriyle paylaştıklarında iki katına çıkabilir, acı da biriyle paylaşıldığında yarıya inebilir. Bu yüzden iyi şeylerimiz var, mesela bu şey çok lezzetli, eğer sadece ben yiyorsam, belki 50 puan, 60 puan. Ama eğer sevgilimi, ailemi, arkadaşlarımı da bu lezzetten yararlandırırsam, "vay be, gerçekten çok lezzetli" derlerse, bu his iki katına çıkabilir, ama bunu anlamıyorlar.
Yani biraz iyi ithal meyve, iyi içecekler, iyi atıştırmalıklar alıyorsun, ona bir lokma yedirmek istiyorsun, ben yemem, ben o şeyleri yemem. Ama onlar bunu fark etmiyor, çünkü her gün aynı şeyi yapıyorlar, sürekli suçluluk temelli eğitimle beni sana minnettar etmeye çalışıyorlar, çocuğu zorla yedirmeye çalışıyorlar, gerçekten harikasın, beni zengin ikinci nesil yap, 18 yaşımda Ferrari ile yurt dışına göndermeni istiyorum, yoksa hiç de hoşlanmadığım sınav tekrarına girmemem gerekiyor, yoksa ikinci sınıf üniversiteye girmem gerekiyor. O kadar da harika değilsin, bana niye suçluluk hissettirmeye çalışıyorsun? Gerçekten de ben suçluluk hissetmiyorum. #Gate用户突破3000万# #美股代币化# #特朗普马斯克分歧#